Kitap hakkında: 1996 / Bu monografiye konu olan 18 Japon ağır kruvazörüne gelince, bunlardan ilki, giriş yapan 7100 tonluk uzun menzilli keşif filoları olarak ortaya çıktı. okyanuslar ve projeleri Washington Antlaşması'nın imzalanmasından önce bile onaylandı. Bununla birlikte, aynı zamanda, tüm "Washingtonluların" doğrudan öncülleri olarak kabul edilen, Birinci Dünya Savaşı'nın sonundaki Hawkins tipi İngiliz ticaret koruma kruvazörleri de göz önünde bulundurularak yaratıldılar. Potansiyel rakiplerin ilk "10.000 tonluk gemilerinden" gözle görülür şekilde daha düşük silahlara sahip 4 gemi inşa eden Japonlar, sonraki iki serideki gecikmelerini her türlü numarayla fazlasıyla telafi etti (ve anlaşmaları ihlal etmeyi küçümsemediler) ) onlara diğerlerinden 1-2 daha fazla silahın yanı sıra en güçlü torpido ve uçak silahlarını vererek. Sonuç olarak, "Myoko" ve "Takao" tipindeki 8 kruvazör, sebepsiz yere dünyanın en güçlüleri olarak görülmeye başlandı. Japon amirallerin, sayısal olarak en güçlü ABD savaş filosuna karşı bir gece savaşında bu gemiler için büyük umutları vardı - planlarına göre, genel bir savaştan önce gelmesi gereken bir savaş. Savaş filosunun çıkarlarına yönelik keşif işlevleri, özellikle taşıyıcı tabanlı havacılığın gelişmesiyle birlikte arka planda kayboldu. Japon filosundaki son 6 ağır kruvazörün görünümünün dünya gemi inşası uygulamasında hiçbir benzerliği yoktur: hafif olarak inşa edilmiştir. 15 adet 155 mm'lik toplardan oluşan benzeri görülmemiş derecede güçlü silahlara sahip olanlar ("b sınıfı"), ancak tasarıma yerleşik 203 mm kalibreye yeniden silahlanma olasılığı ile Japonlar uymayı reddettiği anda hızla ağır olanlara dönüştürüldüler. tüm anlaşmalar. Sonuç olarak, Pasifik'teki savaşın başlangıcında, ana rakipler olan Japonya ve ABD arasındaki bu sınıftaki gemilerin sayısı eşit çıktı. Yayın, "Savaş Gemileri" dizisine benzer bir formatta yayınlandı. Dünyanın"".